dziab|nąć

pf — dziab|ać impf (dziabnęła, dziabnęli — dziabię) vt pot. 1. (ugryźć) [zwierzę, owad] to bite; (użądlić) to sting 2. (zadać cios) to stab

- dziabnąć kogoś nożem to stab sb (with a knife)

- dziabać nożem w ścianę to stab at the wall with a knife